هیئت أنصار المهدی ع-شیخ علی خدادادی، کربلایی سید علی مومنی و کربلایی علی پورکاوه

هیئت یا حسن علیه السلام - شیخ علی خدادادی، کربلایی سید وحید مصطفوی و کربلایی حسین یعقوبیان

باز شدن درهای رحمت در ماه مبارک رمضان

🍀🌺🍀 باز شدن درهای رحمت و بخشش الهی در شب اوّل ماه رمضان

1) رسول خدا صلّی الله علیه وآله ‏فرمود: بهشت، سال به سال برای حلول ماه رمضان زینت و آرایش مى‏شود. چون شب اوّل ماه رمضان فرا رسد، بادى که آن را مثیره گویند از زیر عرش مى‏وزد که برگ درختان بهشت را به هم مى‏زند و حلقه درهاى بهشت را مى ‏کوبد. پس‏آوائى از آنها شنیده شود که هرگز شنوندگان بهتر از آن نشنیده‏اند. حوران بهشتى از جایگاه خود بیرون می شوند و بر مکان هاى بلند بهشت می ایستند و صدا می زنند: آیا خواستگارى به سوى خدا آمده تا خدا او را همسر کرامت کند؟ سپس گویند: اى رضوان (دربان بهشت)! امشب چه شبى است؟ او لبّیک گویان به آنان پاسخ می دهد و می گوید: اى حوران نیک سیرت و نیکو صورت! امشب، شب اوّل ماه رمضان است، و درهاى بهشت براى روزه‏ داران امّت محمّد صلّی الله علیه وآله گشوده می شود. خداوند عزّوجلّ به او می فرماید: اى رضوان! درهاى بهشت را بگشا، اى مالک (دربان دوزخ)! درهاى دوزخ را به روى روزه‏داران امّت محمّد ببند، اى جبرئیل! به زمین فرود آی، و سرکشان شیاطین را در بند و زنجیر کن، و سپس همگى را در امواج خروشان بیفکن تا روزه امّت حبیب مرا تباه نسازند. (بحارالأنوار، ج‏96، ص‏33 به نقل از امالى مفید)

2) رسول خدا صلّی الله علیه وآله فرمود: همانا در های آسمان در اولین شب از ماه رمضان گشوده می شود، و تا آخرین شب بسته نمی شود. (بحارالأنوار، ج96، ص344- 345به نقل از کِتَابُ النَّوَادِر)

3) رسول خدا صلّی الله علیه وآله فرمود: هنگامی که شب اول ماه رمضان شود، خداى عزَوجلّ به امّت من توجّه می کند و هر آن که را خداوند به او توجه نماید، هرگز او را عذاب نخواهد فرمود. (بحارالأنوار، ج96، ص365 به نقل از خصال)

4) رسول خدا صلّی الله علیه وآله ‏فرمود: اگر مى‏دانستید که براى شما در ماه رمضان چه چیزهایی فراهم شده است، قطعاً خدا را بیشتر سپاس مى‏گفتید. وقتی شب اول ماه رمضان فرا رسد، خداوند همه گناهان نهان و آشکار امّت مرا مى‏آمرزد، و درجات شما را دو میلیون مرتبه بالا مى‏برد، و پنجاه شهر (در بهشت) براى شما بنا مى‏کند. (بحارالأنوار، ج96، ص351-352 به نقل از ثواب الاعمال)

5) حضرت کاظم علیه السلام فرمود: خداوند در شب اول ماه رمضان، ششصد هزار نفر بنده را از آتش جهنم آزاد می کند. (بحارالأنوار، ج96، ص372-373 به نقل از فقه الرضا علیه السلام)

أعیاد شعبانیه95، هیئت پرچمداران - شیخ علی خدادادی

امیر المومنین علیه السلام در شوق امام زمان علیه السلام آه می کشید

گزیده ای از بیانات

اگر می خواهید امام زمان(عج) را بشناسید باید احادیث و سخنان امامان معصوم(ع) در خصوص حضرت مهدی(عج) را بررسی کنیم.

باید به بیان حضرات نگاه کنید. امام حسن(ع) میفرمایند: هر زمان که اسم امام زمان(ع) می آمد، پدرم علی بن ابیطالب(ع) پشت سرهم و مکررا به سینه می کوبیدند و حضرت بلند آه می کشیدند و این جمله را می فرمودند: آه خدایا! چه شوقی دارم برای زیارت فرزندم مهدی(ع).

وظیفه ای که ما نسبت به امامان معصوم(ع) نسبت به امام زمانمان داریم تنها یک کلمه است و آن " انتظار " است. انتظار چه کلمه ای است؟ در کتاب شریف کافی آمده است که شخصی آمد نزد امام باقر(ع) و عرض کرد: من راهم دور است و به این راحتی نمی توانم به محضر شما مشرف شوم و شما را زیارت کنم. حالا که بعد از مدتها خدمتتان رسیدم سوالی دارم؛ آقا جان عملی را یاد بدهید که کل دین در این عمل خلاصه شده باشد و وقتی این عمل را داشتم همه دین و مذهب تشیع را داشته باشم. عملی را به من یاد بدهید که بتوانم به وسیله آن مخالفین شیعه را جذب دینم کنم، عملی که خودتان به آن عقیده دارید.

امام باقر(ع) می فرمایند:

1) شهادت بده به وحدانیت خدا

2) محبت به علی بن ابیطالب(ع) و فرزندان ایشان

3) برائت بجوی از دشمنان امیرالمومنین(ع) و فرزندان ایشان

4) انتظار حضرت قائم(ع)

در این موارد در واقع امام باقر(ع) دین خدا را معرفی کردند.

این انتظار چه مقامی است که امام باقر(ع) می فرماید یکی از ارکان دین اسلام و یکی از شاخه های اعتقاد من پسر فاطمه(س) منتظر بودن برای صاحب الزمان(ع) است؟

ما باید وجودمان در زمان غیبت فقط برای امام زمانمان باشد . همه ما بلدیم و تا به حال بارها گفته ایم: "یا لیتنا کنا معک و نفوز فوزا عظیما " خب ما باید این را عملی کنیم.

کاری که شهدای کربلا برای امام حسین(ع) انجام دادند از مصادیق انتظار است. اگر بخواهیم برای عمل حبیب بن مظاهر اسم بگذاریم باید اسمش را انتظار بگذاریم.

انتظار یعنی تمام وجودم را میدهم برای امامم و دیگر منی وجود ندارد و تمام رفتار و کردار من محوریتش می شود امام زمان(عج)

جشن ولادت سرداران کربلا 95 - مسجد النبی ص تهرانسر - شیخ علی خدادادی

ایام ولادت امام جواد ع-شیخ علی خدادادی، کربلایی علی ناظمی و موسی رضایی و علی کرمی

ایام ولادت امام جواد ع-شیخ علی خدادادی، کربلایی محسن و مهرداد صائمی

اعتراف معاویه به مقام حضرت علی اکبر علیه السلام

حضرت علی اکبر (ع)، فرزند حسین بن علی بن ابیطالب(ع) و لیلی بنت ابی مرة بن عروة بن مسعود ثقفی در اوایل خلافت عثمان بن عفان، یازدهم شعبان سال 33 هجری قمری در مدینه به دنیا آمد و در سن 28(بنابر نقلی) سالگی در کربلا به شهادت رسید

از نظر وجاهت و زیبایی، ملاحت و دلربایی، شبیه ترین مردم به رسول خدا(ص) بود. همچنین دارای صورت و سیرتی جذاب و طبع بلند، منظره ملیح، دارای ادب و تربیت بی نظیر، و پیوسته با خضوع و خشوع و با صلابت و بزرگوار بود.

علی اکبر همچنین دارای صدای خوشی بود، به گونه ای که گاهی که اباعبداللّه الحسین(ع) برای صوت قرآن جدّ عزیزش دلتنگ می شد، به علی می فرمود: «علی جان! برایم قرآن بخوان تا از آن لذت و بهره برم.»

او در ویژگی های معنوی و فضایل علمی و اخلاقی، رشد جسمی و اجتماعی و کمالات روحی و مناقب نفسانی و سجایای ملکوتی در میان تمام بنی هاشم و یاران پدر بزرگوارش امام حسین بن علی(ع) کم نظیر بود. این روحیه قوی و صفات شایسته، چنان ابهت و عظمت به علی اکبر داده بود که افزون بر دوستان، دشمنان اهل بیت نیز به برتری هایش اعتقاد و اعتماد داشتند و اعتراف می کردند.

روزی معاویه از اطرافیانش پرسید: چه کسی در این زمان برای خلافت مسلمانان بر دیگران برتری دارد و برای حکمرانی بر مردم از دیگران سزاوارتر است؟ اطرافیان متملق به ستایش خلیفه پرداختند و او را لایق این منصب معرفی کردند. ولی معاویه گفت: نه چنین نیست؛ «اولی الناس بهذا الامرعلی بن الحسین بن علی، جدّه رسول اللّه و فیه شجاعة بنی هاشم و سخاه بنی امیه و رهو ثقیف»: شایسته ترین افراد برای امر حکومت، علی اکبر فرزند حسین است که جدّش رسول خداست و شجاعت بنی هاشم، سخاوت بنی امیه و زیبایی قبیله ثقیف را در خود جمع کرده است.

شجاعت و دلاوری علی اکبر و رزم آوری و بصیرت دینی و سیاسی او، در سفر کربلا به ویژه در روز عاشورا تجلی کرد. از میان خاندان هاشمی، نخستین کسی که در کارزار کربلا به میدان شتافت، علی اکبر بود. همچنین زمانی که امام حسین بن علی(ع) از منزلگاه «قصر بنی مقاتل» گذشت و خوابی به او دست داد و پس از بیداری «انا لله و انا الیه راجعون» گفت و خداوند را حمد کرد. وقتی علی اکبر سبب این حمد و استرجاع را پرسید، حضرت فرمود: در خواب دیدم سواری می گوید: این کاروان به سوی مرگ می رود. علی اکبر پرسید: مگر ما بر حق نیستیم؟ امام فرمود: چرا. علی اکبر عرض کرد: فاننا اذن لا نبالی ان نموت محقین؛ پس باکی از مرگ در راه حق نداریم.

در پایان خوب است راجع به این که آیا حضرت علی اکبر(ع) دارای خانواده و فرزندانی بوده است یا نه، مطلبی گفته شود که با توجه به زیارتنامه های حضرت به نظر می رسد که ایشان نیز دارای اهل و عیال بوده اند.

زیارت نامه ایشان عبارت است از: صلی الله علیک و علی عترتک و اهل بیتک و آبائک و ابنائک. همچنین سفارش امام صادق(ع) به ابو حمزه ثمالی که فرمود: چون به قبر حضرت رسیدی، ضع خدک علی القبر! و قل: صلی الله علیک یا ابا الحسن! که با توجه به این فراز، ایشان فرزندی به نام حسن داشته است.

به علاوه بنا بر برخی روایات، نظیر روایت «احمد بن نصر بزنطی»، حضرت علی اکبر(ع)، ام ولد (کنیز) داشته است و از او صاحب فرزند بوده است.

هرچند برخی از علمای انساب تصریح کرده اند که از آن بزرگوار اولادی نمانده و نسل امام حسین(ع) تنها از طریق امام چهارم حضرت سجاد(ع) ادامه پیدا کرده است.

منابع:

إحقاق الحق، تستری، ج 28 ص 9

أنساب الأشراف، أحمد بن یحیی بن جابر ( البلاذری )، ج 5 ، ص 136

مقاتل الطالبیین، 80 و 114

نسب قریش، 57

البدایة والنهایة، ج 8، ص 185

ایام شهادت حضرت زینب سلام الله علیها 95 - معراج الشهداء، شیخ علی خدادادی