اعتراف معاویه به مقام حضرت علی اکبر علیه السلام
از نظر وجاهت و زیبایی، ملاحت و دلربایی، شبیه ترین مردم به رسول خدا(ص) بود. همچنین دارای صورت و سیرتی جذاب و طبع بلند، منظره ملیح، دارای ادب و تربیت بی نظیر، و پیوسته با خضوع و خشوع و با صلابت و بزرگوار بود.
علی اکبر همچنین دارای صدای خوشی بود، به گونه ای که گاهی که اباعبداللّه الحسین(ع) برای صوت قرآن جدّ عزیزش دلتنگ می شد، به علی می فرمود: «علی جان! برایم قرآن بخوان تا از آن لذت و بهره برم.»
او در ویژگی های معنوی و فضایل علمی و اخلاقی، رشد جسمی و اجتماعی و کمالات روحی و مناقب نفسانی و سجایای ملکوتی در میان تمام بنی هاشم و یاران پدر بزرگوارش امام حسین بن علی(ع) کم نظیر بود. این روحیه قوی و صفات شایسته، چنان ابهت و عظمت به علی اکبر داده بود که افزون بر دوستان، دشمنان اهل بیت نیز به برتری هایش اعتقاد و اعتماد داشتند و اعتراف می کردند.
روزی معاویه از اطرافیانش پرسید: چه کسی در این زمان برای خلافت مسلمانان بر دیگران برتری دارد و برای حکمرانی بر مردم از دیگران سزاوارتر است؟ اطرافیان متملق به ستایش خلیفه پرداختند و او را لایق این منصب معرفی کردند. ولی معاویه گفت: نه چنین نیست؛ «اولی الناس بهذا الامرعلی بن الحسین بن علی، جدّه رسول اللّه و فیه شجاعة بنی هاشم و سخاه بنی امیه و رهو ثقیف»: شایسته ترین افراد برای امر حکومت، علی اکبر فرزند حسین است که جدّش رسول خداست و شجاعت بنی هاشم، سخاوت بنی امیه و زیبایی قبیله ثقیف را در خود جمع کرده است.
شجاعت و دلاوری علی اکبر و رزم آوری و بصیرت دینی و سیاسی او، در سفر کربلا به ویژه در روز عاشورا تجلی کرد. از میان خاندان هاشمی، نخستین کسی که در کارزار کربلا به میدان شتافت، علی اکبر بود. همچنین زمانی که امام حسین بن علی(ع) از منزلگاه «قصر بنی مقاتل» گذشت و خوابی به او دست داد و پس از بیداری «انا لله و انا الیه راجعون» گفت و خداوند را حمد کرد. وقتی علی اکبر سبب این حمد و استرجاع را پرسید، حضرت فرمود: در خواب دیدم سواری می گوید: این کاروان به سوی مرگ می رود. علی اکبر پرسید: مگر ما بر حق نیستیم؟ امام فرمود: چرا. علی اکبر عرض کرد: فاننا اذن لا نبالی ان نموت محقین؛ پس باکی از مرگ در راه حق نداریم.
در پایان خوب است راجع به این که آیا حضرت علی اکبر(ع) دارای خانواده و فرزندانی بوده است یا نه، مطلبی گفته شود که با توجه به زیارتنامه های حضرت به نظر می رسد که ایشان نیز دارای اهل و عیال بوده اند.
زیارت نامه ایشان عبارت است از: صلی الله علیک و علی عترتک و اهل بیتک و آبائک و ابنائک. همچنین سفارش امام صادق(ع) به ابو حمزه ثمالی که فرمود: چون به قبر حضرت رسیدی، ضع خدک علی القبر! و قل: صلی الله علیک یا ابا الحسن! که با توجه به این فراز، ایشان فرزندی به نام حسن داشته است.
به علاوه بنا بر برخی روایات، نظیر روایت «احمد بن نصر بزنطی»، حضرت علی اکبر(ع)، ام ولد (کنیز) داشته است و از او صاحب فرزند بوده است.
هرچند برخی از علمای انساب تصریح کرده اند که از آن بزرگوار اولادی نمانده و نسل امام حسین(ع) تنها از طریق امام چهارم حضرت سجاد(ع) ادامه پیدا کرده است.
منابع:
