نماز در ادیان قبل از اسلام( بخش دوم)

نماز نوح ـ علیه السّلام ـ :

امام باقر ـ علیه السّلام ـ می‌فرماید: پرستش خداوند و اخلاص به پیشگاه او و بی‌همتا دانستن حق، که خداوند فطرت مردم را بر آن قرار داده، اصول آئین نوح ـ علیه السّلام ـ را تشکیل می‌داد. و پروردگار مهربان از نوح ـ علیه السّلام ـ و همة انبیاء پیمان گرفت که او را فرمان ببرند و از شرک دوری جویند. و نیز خداوند عزیز، نوح ـ علیه السّلام ـ را به نماز و امر به معروف و نهی از منکرو رعایت حلال و حرام دعوت کرد.[۱]

 ابراهیم-علیه السلام- و نماز:

حضرت ابراهیم خلیل ـ علیه السّلام ـ بعد از مراجعت از مکّه وقتی زن و فرزندش را در آنجا می‌گذارد به خداوند عرض می‌کند: بار پروردگارا! من زن و فرزندم را در بیابان خشک و سوزان در کنار جایگاه و خانة تو قرار دادم و به این خاطر اینان را در این منطقه می‌گذارم که نماز به پا دارند.[۲]

و نیز حضرت ابراهیم ـ علیه السّلام ـ به خداوند عرض می‌کند: پروردگارا من و فرزندانم را بپا دارندة نماز قرار بده و درخواست مرا به لطف و عنایت بپذیر.[۳]

موسی ـ علیه السّلام ـ و نماز:

خداوند متعال در سورة طه می‌فرماید:« چون موسی ـ علیه السّلام ـ به آتش نزدیک شد، ندایی شنید: من پروردگار تو هستم، کفش از پای بیرون کن، من تو را به مقام شامخ رسالت برگزیده‌ام، بنابراین گوش فرا ده. منم خدای یکتا، خدایی جز من نیست، پس مرا پیروی کن و نماز را به خاطر یاد من برپادار.[۴]

عیسی ـ علیه السّلام ـ و نماز:

قرآن کریم در سورة مریم می‌فرماید: عیسی ـ علیه السّلام ـ گفت همانا من بندة خدایم، به من کتاب آسمانی عنایت شده و به شرف نبوّت آراسته‌ام... و تا زنده‌ام دستور دارم نماز را بپای داشته و زکات مال خود بپردازم.[۵]

بنابراین تمام انبیاء الهی طبق دلایل از کتاب (قرآن) و روایات، ملزم بودند تا نماز را بپا دارند. و هیچ یک از آنها از این امر مستثنی نبوده‌اند، اما کیفیّت و چگونگی آنها برای ما معلوم نیست که آیا آنان هم چون ما مسلمانان نماز و عبادت الهی را بجا می‌آوردند و یا به نحوی دیگر به این مراسم عبادی عمل می‌کرده‌اند.

در نتیجه تمام انبیاء الهی ملزم به نماز و عبادت الهی  بوده اند و از آدم ـ علیه السّلام ـ تا پیامبر خاتم ـ صلّی الله علیه و آله ـ همه به این وظیفه عمل می‌نموده‌اند و هیچ یک از انبیاء استثناء نشده است، امّا کیفیت و چگونگی نماز آنها برای ما معلوم نیست که به چه شکل و آداب خاصی نماز را بجا می‌آوردند. از کتاب‌های مقدّس آنان مانند تورات و انجیل که مورد اعتبار و اعتماد هم نیست، چنین استفاده می‌گردد، که آنها به هر دعایی نماز می‌گویند، از این رو نماز آنان با نمازی که در شریعت اسلام مورد تأکید قرار گرفته تفاوت دارد.

معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:

1. ازدواج با بیگانگان، محمّد ابراهیمی.

2. طهارت و نجاست اهل کتاب، حسن زمانی.

پی نوشت ها:

1. بحارالانوار، ج11، ص280.

2 . ابراهیم/37.

3. همان، 40.

4 . طه/11 ـ 12.

5.مریم/آیات 30 ـ 31