:: پیامبران و ملائکه؛ آرزومندان زیارت
محبّین سیدالشهداء ع همیشه آرزوى زیارت امام حسین علیه السلام را در دل دارند، ولى این آرزو صرفا در آنها منحصر نیست، بلکه حتى پیامبران الهى نیز شوق زیارت آن حضرت را دارند. از روایات فراوانى که در این باره وجود دارد، دو روایت را ذکر مى کنیم:
عن إسحاق بن عمّار قال: سمعت أبا عبداللّه علیه السلام یقول: لَیْسَ نَبیٌّ فی السّماواتِ [والأرض] إلاّ یَسْألُونَ اللّه تَعالى أنْ یَأْذَنَ لَهُمْ فی زیارَةِ الْحُسینِ علیه السلام فَفَوْجٌ یَنزِلُ وَفَوْجٌ یَصْعدُ[کامل الزیارات باب38 ص 220].
امام صادق علیه السلام فرموده اند: هیچ پیامبرى در آسمان ها نیست مگر اینکه از خداى سبحان درخواست کند به او اجازه ى زیارت امام حسین علیه السلام را بدهد. لذا همیشه گروهى در حال رفتن به زیارت و گروهى از پیامبران در راه بازگشت از زیارت مى باشند.
درباره شوقمندى ملائکه به زیارت آن حضرت نیز فرموده اند:
عن إسحاق بن عمّار عن أبی عبداللّه علیه السلام قال: ما بَیْنَ قَبْرِ الْحُسینِ علیه السلام إلى السَّماءِ مُخْتَلَفُ الْملائکَة[ِکامل الزیارات باب 39 ص 224].
امام صادق علیه السلام مى فرمایند: فاصله ى میان قبر امام حسین علیه السلام تا آسمان، گذرگاه و محل رفت وآمد فرشتگان است.
:: پاداش زیارت کربلا
در روایات، آمرزش گناهان زائر امام حسین علیه السلام و حتى شفیع واقع شدن او براى گناهکاران و امتیازاتِ بسیارى را که از این قبیل هستند، پاداش زائر آن حضرت دانسته اند:
عن الحسن بن علی الوشاء قال: قلت للرّضا علیه السلام: ما لِمَنْ زارَ قَبْرَ أحدٍ مِنَ الاْئمّةِ علیهم السلام؟ قالَ علیه السلام: لَهُ مِثْلُ مَنْ أتى قَبْرَ أبی عَبْداللّه علیه السلام ! قالَ: قُلْتُ: وَما لِمَنْ زارَ قَبْرَ أبی عَبْدِاللّه علیه السلام؟ قالَ علیه السلام: الْجَنَّةُ وَاللّه[بحار الأنوار ج 97 ص 124].
ابن وشاء مى گوید که روزى از حضرت امام رضا علیه السلام پرسیدم: خداى متعال به کسى که یکى از قبور اهل بیت علیهم السلام را زیارت کند چه پاداشى مى دهد؟ حضرت فرمودند: ثواب زیارت امام حسین علیه السلام را عطا مى فرماید. پرسیدم: مگر اجر زیارت امام حسین علیه السلام چیست؟ حضرت فرمودند: به خدا قسم بهشت است.
:: ثواب نمازهای ملائکه براى زوّار امام حسین علیه السلام است!
به غیر از فضاى روحانى و پر معنویتى که در آن مکان مقدس حاصل مى شود، زائر آن حضرت از پاداش آن عبادت ها بهره مى برد. به این روایت توجه کنید:
عن عنبسة عن أبی عبداللّه علیه السلام قال: سمعته یقول: وَکَّلَ اللّه بِقَبْرِ الْحُسینِ بْنِ عَلیٍّ علیهماالسلام سَبْعینَ ألْفَ مَلَکٍ یَعْبُدُونَ اللّه عِنْدَهُ، الصّلاةُ الْواحِدةُ مِنْ صَلاةِ أحَدِهمْ تَعْدِلُ ألْفَ صَلاةٍ مِنْ صَلاةِ الآدَمِیّینَ، یَکُونُ ثَوابَ صَلاتِهمْ لِزُوّارِ قَبْرِ الْحُسینِ بْنِ عَلیِّ وَعَلى قاتِلِه لَعْنةُ اللّه وَالْمَلائکةِ وَالنّاسِ أجْمَعینَ أبَدَ الاْبِدینَ[کامل الزیارات باب 42 ص 235].
حضرت امام صادق علیه السلام مى فرمایند: خداى سبحان هفتاد هزار فرشته را بر قبر امام حسین علیه السلام گمارد تا در آنجا عبادت کنند. نماز هریک از این ملائکه با هزار نماز یک انسان برابر است، که ثواب نمازهایشان براى زائران حسین علیه السلام نوشته مى شود. لعنت خدا و ملائکه و آدمیان بر قاتل آن حضرت باد.
اهل بیت علیهم السلام همیشه و در هر حال شیعیان و دوستداران خود را به زیارت سیدالشهدا علیه السلام تشویق و ترغیب مى فرمودند، حتى در زمان هایى که زیارت ایشان خطر و ترس زیادى به همراه داشته است.
عن معاویة بن وهب، عن أبی عبداللّه علیه السلام قال: قال علیه السلام یا معاویة: لاتَدَعْ زیارَةَ قَبْرِ الْحُسینِ علیه السلام لِخَوْفٍ فَإنَّ مَنْ تَرَکَهُ رَأى مِنَ الْحَسْرةِ مایَتَمَنّى أَنَّ قَبْرَهُ کانَ عِنْدَهُ، أَما تُحِبُّ أَنْ یَرى اللّه شَخْصَکَ وَسَوادَکَ فِیمَن یَدْعو لَهُ رَسولُ اللّه صلى الله علیه و آله وعَلیٌّ وَفاطِمَةُ وَالْأئمّةُ علیهم السلام؟ أما تُحِبُّ أَنْ تَکونَ مِمَّنْ یَنْقَلِبُ بِالْمَغفرةِ لِما مَضى وَیُغفَرُ لَهُ ذُنوبُ سَبْعینَ سَنَةً؟ أما تُحِبُّ أَنْ تَکونَ مِمَّنْ یَخرُجُ مِنَ الدُّنْیا وَلَیْسَ عَلیْهِ ذَنْبٌ یُتْبَعُ بِهِ؟ أَما تُحِبُّ أنْ تَکُونَ غَدا مِمّنْ یُصافِحُهُ رَسولُ اللّه صلى الله علیه و آله[کامل الزیارات باب 40 ص 230]؟
حضرت امام صادق علیه السلام به ابن وهب فرمودند: به سبب ترس و هراس، زیارت امام حسین علیه السلام را ترک مکن، زیرا کسى که آن را ترک کند چنان حسرتى خواهد خورد که آرزو مى کند اى کاش قبر آن حضرت کنارش باشد و بتواند همیشه و همواره به زیارتش برود، آیا دوست ندارى خدا تو را در آن گروهى ببیند که رسول خدا صلى الله علیه و آله و امیرالمؤمنین و حضرت فاطمه و سایر ائمه علیهم السلام در حقشان دعا فرموده اند؟ آیا دوست ندارى از شمار کسانى باشى که به واسطه ى آمرزش لغزشهاى گذشته شان، نامه ى عملشان تغییر یافته و گناهان هفتاد ساله آمرزیده شود؟ آیا دوست ندارى از شمار کسانى باشى که از دنیا رفته اند بدون اینکه گناه در خور محاسبه اى در پرونده شان داشته باشند؟ آیا دوست ندارى از جمله کسانى باشى که رسول خدا صلى الله علیه و آله با آنها مصافحه مى فرمایند؟
:: روز قیامت روز رستگارى زائر امام حسین علیه السلام
آثار و فواید بسیارى براى زائران سیدالشهدا علیه السلام در روز قیامت بیان شده است که براى نمونه روایتى از امام محمد باقر علیه السلام نقل مى کنم:
عن زرارة قال: قُلتُ لِأَبی جَعْفَرٍ علیه السلام ما تَقولُ فیمَنْ زارَ أباکَ عَلى خَوْفٍ؟ قالَ علیه السلام: یُؤمِنُهُ اللّه یَوْمَ الْفَزعِ الأکْبَرِ وَ تَلَقّاهُ الْملائکةُ بِالْبشارَةِ وَیُقالُ لَهُ لاتَخَفْ وَلا تَحْزَنْ هذا یَوْمُکَ الّذی فیهِ فَوْزُکَ[کامل الزیارات باب 45 ص 242].
زراره مـى گـوید روزى به امام باقر علیه السلام عـرض کـردم: دربـاره کسى کـه با ترس و هـراس، جدّ شما را زیارت کند چـه مـى فـرمـایید؟ حضرت فرمودند: در روزى که روزِ هراس هولناک [روز قیامت] است، حق تعالى او را امان مى دهد و فرشتگان به وى بشارت داده مى گویند: مترس و محزون مباش، امروز همان روزى است که در آن رستگار مى شوى.
:: پیامبر صلى الله علیه و آله فریادرس زائر است!
آرى، رسول الله ص به زیارتِ زائر مى روند و او را محترم مى دارند.
عن المعلى بن أبی شهاب، قال: قال الحسین لرسول اللّه صلى الله علیه و آله: یا أبتَاهُ مالِمَنْ زارکَ؟ فَقالَ رسُولُ اللّه صلى الله علیه و آله: مَنْ زارَنی حَیّا أوْ مَیِّتا أوْ زارَ أباکَ أوْ زارَ أخاکَ أوْ زارکَ کان حَقّا عَلَیّ أنْ أزُورَهُ یَوْمَ الْقیامَةِ وَأُخَلِّصَهُ مِنْ ذُنوبِهِ[کامل الزیارات باب 1 ص 40].
حضرت امام حسین علیه السلام از جدّ بزرگوارشان حضرت رسول اکرم صلى الله علیه و آله سؤال نمودند: خداى سبحان به کسى که شما را زیارت کند چه چیزى عطا مى کند؟ پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله فرمودند: کسى که مرا در زمان حضور و زندگانى، و یا پس از حیاتم زیارت کند، یا پدر یا برادر یا خود شما را زیارت کند، من بر خود واجب مى دانم که روز قیامت او را زیارت و ملاقات کرده و از گناهانش رهایى اش بخشم.
:: حضرت زهرا علیهاالسلام و زائر امام حسین علیه السلام
بر اساس روایات موجود حضرت زهرا علیهاالسلام در کربلا حاضر مى شوند و براى آمـرزش گـناهـان زائـران امام حسین علیه السلام از خداى متعال طلب مغفرت مى نمایند.
عن داود بن کثیر، عن أبی عبداللّه علیه السلام قال: إنّ فاطِمَةَ بِنْتَ مُحمّدٍ صلى الله علیه و آله تَحْضُرُ لِزُوّارِ قَبْرِ ابْنِهَا الْحُسَینِ علیه السلام فَتَسْتَغْفِرُ لَهُمْ ذُنوبَهُمْ[کامل الزیارات باب 40 ص 231].
امام صادق علیه السلام مى فرمایند: بى تردید حضرت فاطمه علیهاالسلام دختر پیامبر خدا صلى الله علیه و آله نزد زائران قبر فرزندش حسین علیه السلام حاضر مى شود و براى گناهان ایشان طلب مغفرت مى کند.
قدر نعمت ولایت را باید دانست گفتیم این ولایت نور الله است،ولایت،نعمت بی بدیل است،شما عبارات مخالفین را ببینید؛چه عباراتی در شأن اهل بیت ع دارند،عائشه نسبت به اهل بیت ع بغض داشته است،اسم غلام خودش را عبدالرحمن گذاشت و گفت علتش به خاطر عبد الرحمن ابن ملجم مرادی است چون او را دوست دارم برای همین اسم غلامم را عبدالرحمن گذاشتم،یا تاریخ نوشته است وقتی خبر شهادت امیر المومنین ع به او رسید اظهار شادی کرد،صفحات تاریخ پر از بغض عائشه نسبت به اهل بیت ع است،اما همین شخصیت راوی حدیثی عجیب و اتفاقی جالب است،مرحوم مقدس اردبیلی روایت را نقل کرده است:عائشه می گوید:در محضر رسول الله ص بودم که پیامبر در مورد یاران خودش حرف می زد در مورد اشخاص مختلفی حرف زد،اما از علی ع چیزی نگفت،من میدانستم که رسول الله ص چه علاقه ای به علی ع دارد برای همین تعجب کردم وقتی دیدم پیامبر حرفی از علی ع نزد،سوال کردم:یا رسول الله ص،از علی ع نگفتید!
رسول الله ص فرمود:ویحک هل یعرف أحد نفسه،وای بر تو،آیا مگر انسان از خودش هم تعریف میکند؟! علی جان من است.
مظلومیت را ببینید گریه کنید بر مظلومیت امیر عالمین،چه کردند با جان رسول الله ص؟! روایات تاریخی را ببینید منبری که بر روی آن،اسم امیر المومنین ع گفته می شد اون منبر را آب می کشیدند می گفتند این منبر نجس شد باید تطهیر شود،لا اله الا الله،تمام سعی خود را کردند این نور را خاموش کنند اما نشد.
عزیزان باید ائمه ی خود را بشناسیم باید شیعه حقیقی باشیم نه اینکه شیعه دست و پا شکسته و شناسنامه ای،باید محبت و معرفت را به حد اعلا برسانیم.
ادامه دارد...
خداوند تبارک و تعالی در سوره صف آیه هشتم می فرماید:یریدون لیطفئوا نور الله بافواههم و الله متم نوره.
آیه بسیار مهمی است این آیه ،که هم شامل خبر و هم شامل بشارت است،کافران اراده دارند که نور خداوند تبارک و تعالی را خاموش کنند و این نور را از بین ببرند.سوال مهمی که نسبت به این آیه مطرح است سوال از نور الله است؛منظور از نور خدا چیست؟آیا نماز و روزه و خمس و زکات و جهاد و ...است؟یا نه مساله دیگری مد نظر است؟در روایات ، حضرات معصومین ع نور الله را به امیر المومنین ع و ولایت تفسیر کردند.
نور خدا،امیر المومنین ع است نور خدا،سید الشهداء ع است،کافران اراده دارند این نور را خاموش کنند و ولایت را از ما بگیرند اینان تمام سعی خود را کردند تا ولایت نابود بشود عاشورا را ببینید هر بلایی که توانستند سر اباعبدالله الحسین ع و اولاد و عیال و أصحاب حضرت آوردند که گاها تاریخ شرمسار از بیان فاجعه کربلا و کوفه و شام است،کافران خیال میکردند با کشتن سید الشهداء ع این نور خاموش خواهد شد اما زهی خیال باطل،بعد از 1400 سال شما ببینید وضعیت چگونه است نور خدا هنوز هم نور افکنی میکند بارگاه سید الشهداء ع را ببینید روز اربعین تمام عالم را مات و مبهوت کرده است لشکر میلیونی زائرین سید الشهداء ع را ببینید،قبر معاویه و یزید را هم ببینید.
باید قدر نعمت ولایت را دانست در طول تاریخ این نعمت نا شناخته ماند.
ادامه دارد...
:: زیارت امام حسین علیه السلام حقى است واجب
روایات بسیارى به این مطلب اشاره مى فرمایند، از آن جمله:
عن عبدالرحمن بن کثیر مولى أبی جعفر علیه السلام، عن أبی عبداللّه علیه السلام قال: لَوْ أَنَّ أَحَدَکُمْ حَجَّ دَهْرِهِ ثُمّ لَمْ یَزُرِ الحسَینَ بنَ عَلیٍّ علیه السلام لَکانَ تارکا حَقّا مِنْ حُقوقِ اللّه وَحُقوقِ رَسولِ اللّه صلى الله علیه و آله لأنَّ حَقَّ الحُسینِ علیه السلام فَرِیضةٌ مِنَ اللّه واجِبةٌ عَلى کُلِّ مُسْلِمٍ[کامل الزیارات باب 43 ص 122]؛
امام صادق علیه السلام مى فرمایند: هرگاه یک نفر از شماها تمام عمر خویش را حج به جاى آورد، ولى به زیارت حضرت سیّدالشهدا علیه السلام نرود، بى تردید یکى از حقوق خدا و رسول خدا صلى الله علیه و آله را ترک کرده است، به دلیل اینکه حق امام حسین علیه السلام فریضه اى است که بر همه ى مسلمانان واجب مى باشد.
باز در این باره روایت دیگری است که در آن، هم بر زیارت امام حسین علیه السلام تأکید شده است و هم به برخى فواید و آثار زیارت اشاره کرده است:
عن محمد بن مسلم، عن أبی جعفر علیه السلام قال: «مُرُوا شِیعتَنا بزیارةِ قبرِ الحُسینِ علیه السلام فإنَّ إتیانَهُ یَزیدُ فی الرِّزقِ وَیَمُدُّ فی الْعُمْرِ وَیَدْفَعُ مَدافِعَ السُّوءِ وَإتیانَه مُفْترَضٌ على کُلِّ مُؤمنٍ یُقِرُّ لِلْحُسَینِ بِالإمامةِ مِنَ اللّه[کامل الزیارات باب 61 ص 151].
امام باقر علیه السلام مى فرمایند: شیعیان ما را به زیارت قبر امام حسین علیه السلام امر کنید، زیرا به زیارت آن حضرت رفتن موجب زیادى رزق و طول عمر مى گردد، و ضرر و زیان ها را دفع مى نماید. رفتن به زیارت امام حسین علیه السلام بر هر شخص با ایمانى، که به امامت آن حضرت از جانب خدا اقرار مى کند واجب است.
:: زیارت سیّدالشهدا علیه السلام بر مرد و زن واجب است
مساله ی زیارت،شامل بانوان نیز مى شود و در روایات نیز به آن تصریح شده که در این مسأله بین مرد و زن هیچ تفاوتى نیست.
عن أمّ سعید الأحمسیة، عن أبی عبداللّه علیه السلام قالت: قال علیه السلام لی: یا أمَّ سعیدٍ، تَزورِینَ قَبْرَ الْحسینِ؟ قلْتُ: نَعَمْ. فَقالَ لی: زُوریهِ، فَإنَّ زِیارَةَ قَبْرِ الْحسینِ واجِبَةٌ عَلى الرِّجالِ وَالنِّساءِ[کامل الزیارات باب 43 ص 237].
أمّ سعید مى گوید: حضرت امام صادق علیه السلام از من پرسیدند: آیا به زیارت امام حسین علیه السلام مى روى؟ عرض کردم: بله. حضرت فرمودند: [آفرین]، او را زیارت کن، که بى تردید زیارت قبر امام حسین علیه السلام بر هر مرد و زنى واجب است.
:: ملائکه ى الهى به استقبال زائر آن حضرت مى آیند
زیارت کنندگان سیّد الشهدا علیه السلام به قدرى نزد خداى متعال شأن و منزلت دارند که خداوند تبارک و تعالی،ملائکه اى را به استقبال زوّار مى فرستد و هنگام خارج شدن ایشان از کربلا، آن ملائکه زائر امام حسین علیه السلام را بدرقه مى نمایند.
عن أبان بن تغلب، قال: قال أبو عبداللّه علیه السلام: أَربَعةُ آلافِ مَلَکٍ عنْدَ قبْرِ الحُسینِ علیه السلام شُعْثٌ غُبْرٌ یَبْکونَهُ إلى یومِ الْقیامَةِ. رَئیسُهمْ مَلَکٌ یُقالُ لَهُ مَنصورٌ وَ لا یَزورُهُ زائرٌ إلاّ اسْتَقْبَلوهُ وَلا یُوَدِّعُهُ مُوَدِّعٌ إلاّ شَیَّعوهُ وَلا یَمْرَضُ إلاّ عادوهُ، وَلا یموتُ إلاّ صَلّوا عَلیْهِ [وَعَلى جَنازَتِهِ] وَاسْتَغْفَروا لَهُ بَعْدَ مَوْتِهِ[کامل الزیارات باب 41 ص 232].
امام صادق علیه السلام مى فرمایند: چهار هزار ملک ژولیده موى و خاک آلود نزد قبر و بارگاه حضرت سیّدالشهداء علیه السلام تا روز قیامت گریه مى کنند که رئیس ایشان ملکى است به نام منصور. هیچ زائرى به زیارت آن حضرت نمى رود مگر آنکه، این فرشته ها به استقبال او مى روند و هیچ زائرى آن حضرت را وداع نمى کند مگر اینکه او را بدرقه مى کنند و هیچ زائرى بیمار نمى شود مگر اینکه به عیادت او حاضر مى شوند و هیچ زائرى از دنیا نمى رود، مگر اینکه بر او درود مى فرستند و بر بدن او نماز مى خوانند و براى گناهان او طلب مغفرت مى نمایند.
جناب علی اکبر ع شخصیتی است که قابل وصف نیست مدح دوست و دشمن را در شأنش شنیدید شخصیتی که امیر المومنین ع در شأنش فرمود:لم تر عین نظرت مثله،هیچ چشمی همچون علی اکبر ع را ندیده است او بی بدیل و بی نظیر است؛این آقا با این عظمت محو در خدا و فانی در ولی خدا بود،شیعه باید امام شناسی را از جوان ابی عبدالله ع یاد بگیرد،معرفت به امام ع را از این شاهزاده باید یاد گرفت ،چه شد علی اکبر ع رسید به جایی که مقاتل نوشتند وقت وداع جناب علی اکبر ع با سید الشهداء ع،حالت سید الشهداء ع همچون حالت محتضر شد!دلیل این حال امام فقط علقه پدر و پسری نبود بلکه مقام والای جناب علی اکبر ع بوده است.
حضرت علی اکبر ع چون امامش را خوب شناخت رسید به اعلی علیین،نمونه ای از معرفت این آقا را عرض کنم،دقت کنید.
در مسیر بین مکه و کربلا،ابی عبدالله ع کلمه استرجاع (انا لله و انا الیه راجعون)بر زبان جاری کردند،آقا علی اکبر ع سوال کردند یا ابتاه چرا استرجاع می فرمایید؟امام ع فرمودند:شنیدم هاتفی ندا می دهد:القوم یسیرون و المنایا تسیر الیهم،این مسیر، مسیر مرگ است،شما عکس العمل این آقا را ببینید هر کسی خبر مرگ بشنود متحول می شود اما این آقا فقط یک سوال پرسید،عرض کرد یا ابة أ فلسنا علی الحق؟
سؤال این است؛آیا ما بر حق هستیم آیا خداوند در این مسیر از ما راضی است آیا امام من در این مسیر از من راضی است؟
امام ع فرمود:بلی یا بنی،بله فرزندم،جواب را ببینید و تامل کنید در عظمت این شاهزاده،عرض کرد:اذا لا نبالی بالموت،تنها چیزی که میبیند فقط رضایت خدا و امام خودش است،وقتی حسین ع از من راضی باشد دیگر هیچ ترس و ابایی از مرگ ندارم.
فقط امام خود را میبیند و فانی در اباعبدالله ع است اگر رضایت امام من در مرگ من باشد در اربا اربا شدن من باشد جانم را فدای امام خود میکنم،این یعنی امام شناسی!!!
مدح از زبان دشمن گفته شد،اما مدح از زبان دوست؛زیباترین و عجیب ترین عبارات در مورد حضرت علی اکبر ع از زبان پدر گرامیشان سید الشهداء ع نقل شده است؛وقتی آقا علی اکبر ع با اهل حرم وداع می کرد خدا می داند چه هیاهویی شد در خیمه ها،مقاتل را ببینید این مخدرات گفتند بر ما رحم کن،مقاتل نوشته اند ابی عبد الله ع وقتی این صحنه را دیدند امام چنان حالشان منقلب شد که نزدیک بود جان بدهند،حضرت سید الشهداء ع خطاب به مخدرات فرمود:علی را رها کنید فإنه ممسوس فی الله،علی غرق در خداوند است،این یک عبارت!که مفصل باید توضیح داده شود.
عبارت دوم:وقتی جناب علی اکبر ع با سید الشهداء ع وداع کرد امام عرضه داشتند:خدایا شاهد باش کسی را به میدان میفرستم که کنا اذا اشتقنا الی نبیک نظرنا إلى وجهه
عبارت بسیار عجیبی است؛امام معصوم ع با آن عظمت لا توصف و لا تدرک می فرماید وقتی ما مشتاق رسول الله ص می شدیم به علی اکبر نظر میکردیم،او جمال و کمال محمدی داشت.
عبارت سوم:وقتی رفت میدان و رزم فوق العاده ای کرد تا جایی که ضج القوم،مردم از شدت جنگ و شجاعت آن حضرت به ضجه و ناله افتادند؛لحظات گذشت ابی عبد الله ع ندایی را شنیدند یا ابتاه علیک السلام؛خدا می داند امام ع با چه حالی خود را به بالین جناب علی اکبر ع رساندند،امام ع خطاب به جناب علی اکبر ع فرمودند:فإذا نطقت انت منطقی و إذا سکت فأنت فی مضماری
چه جملات عجیبی از زبان ابی عبدالله ع در شأن آقا علی اکبر ع صادر شده است باید روی این دو جمله تامل کرد
ادامه دارد...